АСП hАСТЕЈДЭНИ АСПИ

АСП ҺАСТЕЈДӘНИ АСПИ

Амјәзо

                Ныштәбимон де Забил Мәдожи. Һырд-һырди бә дарды-дылбимон дејәнды. “Бә дарды-дылбимон” вотеәдә ки, чәмә һәни чы дардымон һесте ки, сывој чәмә хәлғи дарди. Һај боштә пеһандејдәбимон чәмә кали хорәкон номи, ијән чәвон пате чәми. Һич нызнәме чокнә бе, әмма сыхан гарде-гарде, омәј манде аспи сәпе. Сыхани рости, асп “чымы мывзу” ни. Чәмә соәдә и кәрә асп быә, әвән гыләј кырә. Чымы јолә быјән анә пеныштәбе бә кырә, фәғыри пешт дәнәмәбе. Әмма Мәдож аспи “сәнәткоје”. Бомы гәпыш жәј аспи һәхәдә гыләј быә һәдис.

                Воте, асп ки омејдә бә ови кәно, әј быкыштошән, онибәваште ови сәпе. Зынејдәш бочи? Вотем, имон азизе, әзыним воте. Воте, мәсәлә бымәдәј ки, асп ки нез омејдә бә ови, әв ыштә әкси виндејдә овәдә, әве дәшејдәни бә ов. Ты гирәм быпијо ки, асп дәшу бә ов, еши аспо, ангыштә быжән бә ови, ов ки ләпә бәже, аспи әкс гин бәбе чәјо. Чәј бәпештә асп роһат-роһати дәбәше бә ов!

                Хыдо рози быбу Шаирику, ымшанго умутыме чәјку ым һыкмәт! Вотем, зә, ты фик быдәј, асп дештә аспәти һастејдәни аспи, әмма одәм лап ыштә балән һастејдә! Ыштәнән ты фик мәкә ки, аспи ағылыш ни, әв жыго зынејдә, овәдә быә әксән аспе, әве һаштејдәни әј! Аз жәго зынејдәним! Ым аспи ағыли нышонәј! Жыгонә, асп һастејдәни ыштә әксијән! Әмма ҹонинә инсон жыго һастејдә ҹо инсони, одәм ангыштә бардејдә бә ғыч! 

                Әве, чымы Билә, Хыдо офәјә мәхлоғон һәммәјсә јавә гылә инсоне! Ә нәфс ки һесте инсони дыләдә, әв инсони вадар кардејдә бә һар ҹурә мырдолә әмәли! Анә толышон һестин ки, авсин боштә толышон! Жәләвонон кешкә асп быәбәјн, чәмә хәлғијән дард лыскәј кам әби!