ГОМУШ НЕ, КИНЭМ ПИДЭМЕ

ГОМУШ НЕ, КИНӘМ ПИДӘМЕ

Бәһмән Салеһ
 

Халәзоә јоләмо дастәдә јол быәбе. Пы-моәш јамәнә нохәшику ҹывон шәбин чы дынјоо.

Јоләмоән ружи аспардыше. Халәзоә манде ҹојли. Со-бә зызд быәбе. Маштә шејдәбе бә ко-роси, шанго омејдәбе. Мәвужи, со-бә чәј кути омејдәбе. Һар тәрәфәдә әшиво бә чәш чијејдәбе.

Кә-бәјку дылпегәтә быәбе. Һаканә әши дај кәј, дарды-дыл әкәј де дајкинә Меһри. Әв һар сәфә бәј әвоти ки, халәзоә, сәбәсојб быби, быгәт гыләј һәлолә мојнә кәши, бијә бәштә кә. Жыго бышо, һәво боме бәшты сә!

Меһри жыго вотеәдә, еәдәсји бәчәј гәви, аһ әкәши. Меһријән сәј евә әжәни, зевыләсырәј әкәј. Халәзоә демијән сәәрәси ки, халәкинә һестыше бәј мејл. Интаси Шири дај тоно дајнә ше һички ҹигә кардејдәныбе. Меһри Шири дај һовәкинәбе. Ыштә дај кәдә јол быәбе. Дынјо димәдә икәс незбе бә халәзоә, әј дәәрәси, де и кәси дарды-дыл әкәј, әвән Меһрибе.

Бы ғәрор омәј ки, ыштән бышу дајнә.

Шири дај ве тындхосјәт, ве зәһәрәтолығ, ве ноһәмоә одәмбе. Һестышбе гыләј кәлә әрәбә. Го, гомуш оәгәти со-бәдә. Әши бә гит, бә вишә. Роонсә сығ, хырыш әкырни. Чанә бывотош ғыјзинбе. Һәјвони әнә әжәни, детобә сыстбе. Һырдәни әнә әжәни, детобә кырышнә гыније. Вез-ләво, ғырмоҹ кам нәби чәј дастәдә. Һежо чә везәдә бә халәзоән ечыпнијәшбе и-ды кәрә.

Де Меһри бә сәбәсојб бе хыјол дәшә ружику халәзоә гардејдәбе Шири дај гырдо-кәно. Комәг кардејдәбе бәј, даст гәтејдәбе. Охој Шири дај дамә бе ружи:

-Зә, сәғырә кырчәнә, чан руже гардејдәш гырдо мы. Мот-моти мандејдәш, ғавәр морәчәчулы ебардә? Демы сыханы һесте? Мәтарс, бывот! Ты чымы һовә зоәш, ҹони и поәш. Бәчымы жыго дијә мәкә, жыго телә зәкком. Мыһорибәдә сәме кантузијә, Хыдо хәробә быкә баиси кәј!

Шири дај һич жыго гәп нәжәни, жыго нам нәби, јәғын ән чокә вахтыше, бывотымәни, - халәзоә дәвонише ыштә дыло.

-Дај, Меһри… Ешин че халәзоә гушон, кор кардышоне чәј гушон зингәсәдо.

-Һа, Меһри. Чич бе? Мәтарс, бывот. Чымыку гомушы пијејдә?

-Гомуш? Гомуш не, дај, кинә! Һашк бе ижән че халәзоә зывон.

-Зә, Меһри гомушејәни! Бәнә гомуши лаккоре, ҹонине, зуманде, ләнгәре! – Шири дај гәв есијәбе, де барзә сәдо сырејдәбе. Кәдәкијон, һамсијон де тәҹуби мандәбин, ерәхәбин бәј: “Ширијән әсыријбән”! – Зә, сәғырә кырчәнә, тынән бевәҹ ниш, әмма һәлә кәлчәше, кәлчә! Мадәм пијејдә Меһри, гомушә кәл быәниниш, гомушә кәл!

Халәзоә ыштәку бехәбә и кәрә ви кардыше ыштә дастон, егәтыше мыштон, пекырнише ыштә боло, дыроз бе, пан бе. Шири бә һовәзо бы һоли тикәјән бәркәдә сырәј…