ДЫВО БЫКЭН БО ШАИРИ, hА ТОЛЫШОНА!

ДЫВО БЫКӘН БО ШАИРИ, ҺА ТОЛЫШОНА!

Амјәзо

-Зә, ышты нәнә ышты хәј бывинды, Амјәзо, конҹош?

-Конҹо быәниним ки? Ыштә офәм сијо кардә, ныштәм ыштә кој вырәдә.

–Ыштә коәдә быбије, быми сыханым ни! Әмма бәмы бывот һәлә, дынјоәдә чич һесте, чич ни, Толышику чы хәбә һесте?

-Валлаһ, һичику, һичкику һич хәбәм ни! Дынјоку бехәбәм. Сәм жыго дәпушијә бәштә коон, һич мәҹолым ни, ыштә сәј бытырным!

-Демијән бахтәвәры кардејәни әмә, һәни бочи вотејдәш? Зә, чымы уму бәтыне, гыләј мәһоләдә гыләј хәбә бенҹән, ты чәј хәбә роснејдәш бә толышон һәммәј. Есә чич бе ки, ышты хәбә ни һичику?

-Ты хәбә гәте, азән чокнә һесте, жәгоән вотыме бәты. Мандәј һәни ышты ыштә које, чокнә бәшты дыли ныштејдә, жәгоән ғыјмәт быдә. Әнҹәх жыго дијә кардејдәм, мәвужи, бәтыку тожә хәбә һесте. Бывот, бырәхым ышты чанго!

-Хәбә вотеәдә ки, һестеје, интаси чокә хәбә ни. Ыштәнән зынејдәним, чокнә бывотым бәты ки, ыштынән әһвол тәлх ныбу.

-Зә, ты һәлә бывот, чәмә дыли мәтыкын, чәјо дијә бәкамон, әһволымон тәлх бејдә ја не?

-Ымруж маштәвони Әли Насири зангыш кардәбе бәмы...

-Чымисә чокә хәбә? Чәшоны рушин!

-Һәлбәттә, азән жыго зынејдәм ки, Шаири һар гылә занги горәнә чәшрушни егынејдә бәмы! Сыхани рости, һытә вырәо тожә пебәбим, әлбәһол һич нызнәме чәј сәдо. Пешо ыштән-бәштә пәртән бим ки, Шаири сәдом нызнәј! Әмма пешо бәчымы пәртәти һич еһтијоҹән ныманде. Әли Насир нохәшхонәо занг кардејдәбе...

-Чо нохәшхонә? Ым чы хәбәје? Әли нохәше?

-Һа, хосә Амјәзо, чәмә дынјоку хәбәмон ни, Шаирән гынијә нохәшхонәдә! Зәмин обәј, кам манде ни быбум! Лап хәҹоләтәжә бим чә Мерди навәдә!

-Чич быәхо бәј? Чиче чәј нохәши? Бочи тосә есә һич кәси һичиш нывыштәни, хәбәшонән кардәни? Ым чы рысвојәтије?

-Ты һәлә мәһоли хәробә мәнә, тикәј сәбр быкә. Иншаллаһ, һарчи чок бәбе! Шаири зывонәбандәдә гыләј зәһриморә ангыл пәјдо быә, әј мыолиҹә кардејдән. Сыхани рости, ыми бәмы вотеәдә, хәјли пәришон бим. Есә ты бә Шаири јолјәти фик быдә ки, әј чичыш воте бәмы?

-Чичыш воте?

-Воте, “Зә, аз Әли Насириме, нороһат мәби!” Әххо, бы дыли јолјәти дијә быкәј ты! Һежо дештә сыханон жыго ашишыш карде мы ки, лап јодом бекарде чәј нохәш бе! Хәјли гәпыш жәј демы. Воте “ышты сәдом мәсе пијејдәбе”, әве зангым карде.

-Бәс әмә чич быкәмон есә?

-Чич карде бәзнемон ки әмә? Гыләј гәдә ангыле, Хыдованди, гин бәбе Шаири хыртәо, бәше! Әмә һәммәјәво, ҹәми толышон шәв-руж дыво быкәмон бә Хыдо ки, ғымиш ныво бәчәмә јолә Шаири! Әли Насир чәмә ғәдимә тарыхи ВАНГЕ, чәмә әдәбијоти, поезијә БӘШЕ, әв чәмә хәлғи ЧӘШЕ, чәмә “ГИЛӘВОЈЕ”, толыши озоди ҹанги СӘДОЈЕ, чәмә инғылоби ҺЕЛЕЈЕ, әв чәтонру-чытонру ҹәми Толышыстони ыштәнәдә еһтиво кардә ИГЛӘ ҸОНЕ, Толыши “Әһли-Бејти” ШАИРЕ Әли Насир, Имом Һусејни (ә) бә вәомәј дијә кардә ЧӘШЕ Әли Насир, ИНҒЫЛОБЕ, ҸИҺОДЕ Әли Насир, һар гылә толыши дастәдә вәшә ЧОЈЕ Әли  Насир, ә Чо ки, чандә соронин рушнә сәғандејдә бәчәмә озоди ҹанги роон, әв ә ВАНГЕ ки, сәдо кардејдә һәмә толышон Толышыстони роәдә бә ҹанг, Толыши ҺЕСТЕ-БЫӘЈЕ Әли Насир, Толышыстони озоди ружи Ланконәдә ыштә ОЗОДИ НӘҒМӘ һандәнин быә ШАИРЕ Әли Насир! Иншаллаһ, Хыдо бы азизә Ружәмоә мангәдә бәмәсе чәмә дывон, Шаири пебәрохне чы нохәшику! Шинә Хыдо, ыштән комәг быби бәчәмә Шаири, бәчәмә Әли Насири!

-Амин, ја Рәббил-Аләмин! Хыдо ыштән комәг быбу бә Әли! Дыво быкән бо Шаири, һа толышона, шәв-руж дыво быкән!