Разделы
Архив
Пн | Вт | Ср | Чт | Пт | Сб | Вс | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | |||||||||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |||||||
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |||||||
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |||||||
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Рассылка
Оцените содержание статьи?
Умер друг талышского народа, человек, который представлял целое поколение белорусской литературы. Умер Рыгор Барадулин. 2 марта народного поэта Беларуси не стало. Рыгор Барадулин известный не только в Беларуси, но и в мире поэт, эссеист и переводчик. И мало кто знает, что наряду с всемирно известными произведениями, Рыгор Барадулин переводил на родной белорусский язык и стихотворения и поэмы талышских поэтов. По факту – Рыгор Барадулин первый переводчик талышских произведений на белорусский язык.
Рыгор Барадулин родился 24 февраля 1935 года в Ушачском районе Витебской области. Регулярно публикуется в литературных газетах и журналах с 1953 года. В 2006 году за сборник “Ксты” номинировался на Нобелевскую премию по литературе. В 1992 году был удостоен звания Народного поэта Беларуси. В числе наград Рыгора Бородулина премия имени Я. Купалы, орден Дружбы Народов, орден “Знак Почета”, медаль Ф. Скорины и латвийский Орден Трех звезд. Был почетным доктором Белорусского государственного университета и почетный гражданин Ушачского района.
Из пока неизданного сборника стихов талышских поэтов на белорусском языке “Спявай, талышскі салавей!”:
* * *
Вечна гучы!
“Вінаградная лаза дзе адзін метрэт віна, смакоўніца – 60 медымнаў; хлеб нараджаецца з зерня, што выпадае з коласа; пчолы раяцца на дрэвах, а мёд цячэ з лісця…”
Такой бачыў талышскую зямлю Страбон.
Талышы – нашчадкі старажытнага народа мада (па-талышску - мядо), які на золку гісторыі стварыў сваю дзяржаўнасць. (тэрыторыя сучасных Азербайджана і Ірана)
Мада выйшлі на гістарычную арэну на пачатку І тысячагоддзя да н.э.
Рэлігійна-філасофскія ўяўленні мада паўплывалі на іўдаізм, ранняе хрысціянства і грэчаскую філасофсую думку.
Але гісторыя – бязлітасная і капрызная пані. Яна часам забываецца на імперыі, народы, мовы.
Лёс талышоў гаротны. Дзяржаўнасць страчана. Мова ўсё радзей і глушэй чуецца на спакойнай Бацькаўшчыне.
І, як заўсягды родную мову бароняць паэты, наньчаць яе, пестуюць і ўзвышаюць.
Пакуль жывуць паэты, жыве мова. А ў кожным сэрцы, у якім жыве родная мова, жыве народ, жыве дзяржава духу і нязломнасці.
Паэт Йадулла Сайад прысягае сваёй вялікай Айчыне:
Вусны стагоддзяў славяць цябе,
Горны абсцяг твой – мудраю кнігаю.
Гонар вяршыняў, сумленне маё,
Вера мая і мая рэлігія – Талышская зямля.
У зборніку “Спявай, талышскі салавей!” – узнёслыя і трапяткія лісцінкі з дрэва таямнічай талышскай паэзіі.
Карані дрэва ў глыбіні вякоў, вершаліна кранае чало нябёсаў.
Вечна гучы, жывое талышскае слова!
Рыгор Барадулін