ШАИРОН МЭКТЭБЫ МЫБОРЭК, ТОЛЫШ!

ШАИРОН МӘКТӘБЫ МЫБОРӘК, ТОЛЫШ!

МОВАРДӘ РУЖЫ МЫБОРӘК, АЗӘР БИЛӘ!

Шык быбу бә Хыдо јолјәти ки, Толыши шаироныш һежо быә, иншалла, ым хәлғ чанә быжијо, чанә чәј шинә зывон быжијо, анән бәбеше! Интаси ијо гыләј мәғом һесте ки, чәј барәдә нынывыштом, чымы зынәјку, рост әбыни, һәмән чы тәбрики ләзәтыш әбыни!

Бәштә гиј гәтејдәм ки, чымы јодәдә ни ки, ымруж чәмә шаирә Билә Азәри мовардә руже! Бәболыш бә вотәкәси гиј, ымружыш вотә бәмы. Бочи ымруж, һич ныбо, зинән не, пәјнән не, пәјтонән не? Һа, ијо гыләј һәшјә бешәниним...

            Чандә кәрә нывыштәме ки, ымруж тарых бо толышон ко кардејдә. Јәне, Хыдо ыштән ро окардејдә бочәмә хәлғи. Толыши роәдә ҹанг кардә һар гылә толыш чәмә шә рој охојәдә гыләј рушнәтыкә виндејдә. “Виндејдә” вотеәдә ки, бывиндо чоке! Чумчыко ә рушнәтыкә нывиндә одәми кардә коән бемолјәте. Сәбәбән ыме ки, инсон бәпе сыфтәо бывинды, бызны ыштә шә рој, ыштә охон мәғсәди. Нывиндо, бәвәдә чәј кардә ко бәманде бә меши ангивин гәте, шон сохте. Толышон быми вотејдән “Пани бә Хыдо!” Чәмә коәдә жыго әбыни. Әмә бәпе ыштә һар шодоә гәми, һар вотә сыхани, һар шә вырәј сыфтәо чок-чоки но-пегәт быкәмон, һартәрәфә фикир быкәмон, чәјо гәм шодәмон. Жәго ныкомон, чәмә кардә кој зијоныш бәбе бәчәмә хәлғи...

            Бы мәноәдә, ижән тикрор быкәм, тарых боәмә ко кардејдә, әмма әмә ыштән веј вахти һодисонку бә думо мандејдәмон. Чыми сәбәбон вејин. Чәвон гыләјнијән әве ки, чәмә информасијә сәдә ныштәкәсон һафтә се ружи беовғат бејдән, чә мандә чо ружи се ружијән бә думот шејдән ки, чич быкәмон, чич мәкәмон, нәтиҹәдә мандејдә и руж, бәвәдән пијејдәшоне ки, емә мандә коон һәммәј ивәо бә вырә быроснын. Ымән бәј вардејдә бекардејдә ки, әмә ыштә бә рәһмәт шәкәсон сәсәғи семә ружи дојдәмон, моәку быәкәсон мовлудијән бочәвон гуләвазә кардә ружи де зубәзу роснејдәмон...

            Мылхәс, но-гырәј бынәмон бә и кәно. Жыго фикир быкәмон ки, чығыншә сәбәро бәбен чәмә ым коон һәммәј. Есән боән гәп быжәнәмон чәмә билә Азәрику...

            Быдә һич гылә шаири хото ныгыны, шаирику бә шаиријән фәрғ һесте. Чәмә һар гылә шаир азизе боәмә, чәвон һәммәј ғыјмәтијән һәмә дојдәмон. Јәне, бә ҹо һичи зумон нывышкијоән, мовардә ружи тәбрик кардејдәмон әвони, ыштә дыли орзујон роснејдәмон бәвон.

            Есә бој, ијо мәсәлә тикәј ҹо ҹуре. Јәне, Азәри шаирәти, чәј поетикә устоәти бәнәмон бә и тәрәф. Чумчыко ым устоәти жыго гыләј мәсәләје ки, сини сәпе син оме-оме һар гылә шаир һәнијән камил бејдә, сыхани сәрроф бејдә. Азәр билән һәлә ҹывоне. Иншалла, сорон дәбәварден, әмә чәј һәнијән чокә, шинә, мәнојнә шерон шојд бәбемон. Хыдо умр быдә бә Азәри!

            Чымы ијо воте пијә әсос мәсәлә әве ки, ымруж иглә Азәри мовардә ружи тәбрик карде фикәдә ним. Азәри бә Толыши поезијә оме гыләј тәсодуфијә һодисә ни. Чыми бо чәмә хәлғи гыләј символикә мәнош һесте. Чиче ым мәно?

            Әве ки, Азәр иглә шаир ни ки, чәј мовлуди тәбрик быкәмон. Ым гыләј мәктәбе, Толыши шаирон мәктәб – тожә, нуперәсә шаирон мәктәб! Һар зәмонәдә шаирон һар гылә мывзујәдә нывыштејдән. Һар гылә зәмононәдә јолә шаирон ыштә мәктәбышон бејдә. Чы мәктәби бә мәјдон беше ыштән Хыдо гыләј һыкмәте. Ым мәктәб офәјәни ки, әнҹәх лирикә шерон бынывышты, ешғику-меһиббәтику бынывышты (һәрчәнд ки, әвонән быәнинин!). Чы мәктәби офәје вәбастәје де Толыши озавзије, овҹ карде! Ым шаирон мәктәб бә дынјо омә ки, есәтнә ружәдә Толыши сыхани бывоты! Әве, Азәри ијән чәј гырдоәдә быә ҹывонә толышә шаирон нывыштә һар гылә шер, чәвон вотә һар гылә сыхан һәзо-һәзо толышә ҹывонон бә инғылоб сәдо кардејдә, бә озоди сәдо кардејдә! Ым Әли Насири мәктәбе! Ым мәктәби офәје ыштән бәмә хәбә дојдә ки, Азәр ијән чәј гырдо быә ҹывонә шаирон незә вәомәдә Толыши озоди мәдһ бәкан! Әвон чәмә озодә Вәтәни озодә шаирон бәбен иншалла!

            Әве, аз ымруж пијејдәме Азәри симоәдә тәбрик быкәм һәмон мәктәби нымојәндон һәммәј!  Пијејдәме Азәри симоәдә чәшрушни быдәм бәчәмә хәлғи! Чумчыко хәлғ зынәнине ки, чәј сыхани вотә шаирон һестыбун, ә хәлғ һич вахт нибәмарде, бәжије!